Eens met Marianne Besselink

Afgelopen vrijdag stond in het Dagblad van het Noorden het volgende:
"Er is grote onvrede ontstaan bij de Partij van de Arbeid over de uitspraken van haar eigen Tweede Kamerlid Marianne Besselink. Zij noemde haar collega Geert Wilders (PVV) afgelopen donderdag tijdens een partijbijeenkomst in Stadskanaal een racist."

De PvdA is groot, dus het was in de eerste plaats wel aardig geweest als de auteur er even bij had gezet wíe er dan zo ontstemd was. Landelijke kopstukken? Lokale partijgenoten? Wie het ook waren, ik behoor niet tot die groep. Marianne snijdt namelijk een terecht punt aan. De politiek van Geert Wilders is voor een belangrijk deel gebaseerd op het over één kam scheren van een hele bevolkingsgroep. Je hebt verschillende politiek correcte termen om dit te beschrijven, maar daar houdt Wilders zelf ook niet zo van. Zeg het dan maar zoals het is. De term 'racist' dekt de lading wel.

Het uitgangspunt van de sociaal-democratie is dat je opkomt voor groepen die in de hoek zitten waar de klappen vallen. In de discussie over 'de toestand van de PvdA' (vrij naar G.B.J. Hilterman) lopen slechte opiniepeilingen door de discussie over ideologie heen. Dat hoort los van elkaar te staan: ga je voor je idealen, of ga je voor het maximale aantal zetels. Persoonlijk denk ik dat je niet tot het uiterste moet gaan om kiezers vast te houden die net zo makkelijk switchen van de PvdA naar Geert Wilders.

We hoeven niet iedereen te vriend te houden. Zeker Wilders en de zijnen niet.