Hm... donuts

Amerikaanse verkiezingen voor en na. Op radio, tv, internet en in de krant, je wordt ermee dood gegooid. Als ik wil kan ik de komende week naar 14 lezingen over Amerika, 9 uitslagenavonden en 7 Amerikaanse ontbijten. Ik probeer het de laatste dagen wat te ontlopen, voor zover mogelijk, maar voor een Amerikaans ontbijt maak ik graag een uitzondering: bagels, donuts, eggs, cinnemon-roles, heerlijk!
Onder de Britse bevolking is een opiniepeiling gedaan met als vraag ´als je een Amerikaans tv-karakter tot president van dat land mocht kiezen, wie zou dat dan zijn?´. Verrassend genoeg kwam de luie en morsige Homer Simpson (lijfspreuk: ´Hm... Donuts´) als winnaar uit de bus. Op de tweede plaats eindigde een van de hoofdpersonen uit de succesvolle serie The West Wing: president Bartlet (gespeeld door Martin Sheen).
Ik ben verslaafd aan The West Wing, ik heb de eerste 4 seizoenen op dvd in de kast staan en kijk iedere week wel een paar afleveringen. De serie draait om het groepje directe medewerkers van de president in de westelijke vleugel van het Witte Huis. Soms zie je de president amper 5 minuten in de 40 minuten durende afleveringen (die in Amerika door de vele reclameonderbrekingen worden uitgerekt tot uitzendingen van 60 minuten). De kracht van de serie is dat, voor zover ik kan nagaan, de schrijvers heel goed in de gaten hebben hoe de verschillende krachtsverhoudingen, procedures en politieke spelletjes in elkaar zitten. Daarmee is het realiteitsgehalte van de serie erg groot.
President Bartlet is in tegenstelling tot Bush een Democraat. Ik denk dat de serie voor het meer linkse deel van de Amerikanen een bron is om de handen een beetje aan te warmen. Een soort zichtbaar parallel universum waaruit blijkt: ‘zo had het ook kunnen zijn.’ Het is intelligent geschreven drama dat in schril contrast staat met de holle retoriek die de huidige Amerikaanse verkiezingen domineert.
Ik vrees toch het ergste voor Kerry. Het ziet er naar uit dat, zeker na het plotseling opduiken van Bin Laden, de zittende president aan het langste eind gaat trekken. Dan hebben de Britten hun zin, want dan komt er tenminste iemand van het kaliber van Homer Simpson in het Witte Huis. Gelukkig blijven ze The West Wing nog wel een tijdje maken.