Twee werelden?

Er is een tendens gaande waarbij de leden van politieke jongerenorganisaties (pjo's) steeds vaker ook de leden van Faculteits- en Universiteitsraden zijn. Ik heb daar zelf even hard aan meegedaan overigens. Het is desalniettemin een slechte ontwikkeling omdat de spoeling zo dun wordt. De studentenpopulatie is toch groot genoeg om genoeg mensen te leveren voor zowel de pjo's als de diverse raden. Het punt is ook dat je steeds dezelfde mensen tegenkomt, maar dan in verschillende rollen. Ik voel me in de universiteitspolitiek vooral verbonden met het Vooruitstrevend Overleg Studenten (VOS) maar daar zijn mensen actief van politieke jongerenorganisaties waar ik me totaal niet mee verbonden voel, zoals de JOVD en het CDjA (van respectievelijk de VVD en het CDA). Ik kan dat ook moeilijk met elkaar rijmen. Verschilt de studentenpolitiek zoveel van de gewone politiek?

Hoe dan ook, ik las in de Universiteitskrant een interview met Laurens Heinen, vorig jaar lid van de Universiteitsraad namens de VOS, maar ook ex-voorzitter van de JOVD. Hij mocht namens de studenten een toespraak houden bij het begin van het nieuwe academisch jaar. Hij trok van leer tegen de bureaucratie. Dat vond ik vooral interessant omdat ik hem eerder als voorzitter van de JOVD had meegemaakt. De provincie stelt jaarlijks een bedrag beschikbaar voor politieke participatie onder jongeren, hetgeen verdeeld wordt via het GPJK, waarin de meeste pjo's zitting hebben. Het provinciale geld moet gebruikt worden voor het algemene nut, en dus niet voor het eigen gewin van de verschillende politieke jongerenorganisaties. Maar daar dacht de JOVD anders over. Zij declareerden doodleuk hun eigen promotiemateriaal, het ging over een lading keycords volgens mij. Ik sprak Laurens Heinen hierop aan tijdens een debat, met de vraag of hij nog van plan was om dat geld terug te storten. Hierop antwoorde hij: "Nee, dat ben ik niet van plan, want de penningmeester van het GPJK heeft het goedgekeurd, dus waarom zou ik. Die penningmeester was, u raad het al, lid van de JOVD.

Wat wil ik hier nu mee zeggen? Dat je wel kunt proberen om beide werelden van elkaar gescheiden te houden, maar als je in de universitaire wereld spreekt over de schandelijke bureaucratie, dan wil dat niet zeggen dat je je in de politieke wereld niet aan dezelfde standaard hoeft te houden. De houding 'ik ben er niet op aangesproken, dus ik kan het maken' is minstens zo verwerpelijk als een teveel aan regels. Uiteindelijk zijn regels vaak ook bedoeld om te voorkomen dat mensen misbruik maken van diensten en geld. Maar dat zei Laurens Heinen er niet bij.