Walk of shame

Ik heb het aantal stappen niet geteld. Maar de tijd die nodig was om naar de brievenbus te lopen, gaf genoeg gelegenheid om me bewust te zijn van het moment. Dit moment zou ik niet nog eens meemaken, had ik me bij de vorige gelegenheid voorgenomen. Ik zou me niet nóg een jaar inschrijven bij de Rijksuniversiteit Groningen. Dat was mijn eer te na.

Dus daar liep ik, met de bekende envelop in de hand. Herinschrijving is zo makkelijk als wat: kloppen de gegevens nog? Handtekening zetten. En de RUG machtigen in 8 termijnen het collegegeld af te schrijven. Het was de zevende keer dat ik de wandeling maakte.

Natuurlijk, ik kan me gaan verschuilen achter vier jaar lidmaatschap van Provinciale Staten, de werkzaamheden in diverse campagnes, een halfjarig dienstverband bij de WBS, een nieuwe baan bij VNO-NCW Noord ... Maar uiteindelijk had het gewoon klaar moeten zijn.

Gelukkig komt er nu eindelijk schot in mijn scriptie. Al het benodigde onderzoek is zo langzamerhand wel gedaan, nu is het een kwestie van schrijven. De planning is om voor 1 september mijn eerste versie in te leveren. Dan kan ik me hopelijk snel weer uitschrijven.