Beroepsdeformatie

Ik volg dit semester een onderzoekscollege onder de titel: 'Teloorgang en versterking van een nationale identiteit bij de drooglegging van de Zuiderzee.' Het college behandelt onder andere het gevoel van nationale trots bij de bouw van de Afsluitdijk, maar ook naar de manier waarop de nieuwe polders zijn ingericht en hoe er bevolkingsgroepen bij elkaar zijn gezet als een soort experiment. Ik vind het een boeiend college, maar het maakt wel één ding duidelijk: ik heb last van beroepsdeformatie. Het woord Zuiderzee is door mij niet uit te spreken zonder de toevoeging 'lijn'. Inmiddels heb ik me al 4 keer versproken. Het is ook niet zo gek, want hoe vaak gebruik je in het dagelijks leven het woord Zuiderzee? En de Zuiderzeelijn is natuurlijk ontzettend actueel. Maar irritant is het wel.

Verder gaat het wel goed met m'n studie. Ik heb mijn Bachelor net gehaald, de kroon op de eerste drie studiejaren. Nu nog een jaar aan de bak om ook de Masterfase af te ronden. Gelukkig is het Statenwerk goed te combineren met een studie. Menig familielid heeft met op het hart gedrukt dat ik wel mijn studie af moest maken. Dit is het best verwoord door mijn 'surogaat'-opa Piet Tijsen, PvdA-raadslid te Schiedam: 'Jongen, je kan veel energie in je partij steken, maar als je er eenmaal uit ligt, bekommert niemand zich om het feit dat je je studie nooit hebt afgemaakt.'
Daar zit geen woord frans bij!