zondag, januari 01, 2006

Catenaccio & Vreugdevuur

Gelukkig nieuwjaar! Dat 2006 maar een mooi jaar moge worden.

In mijn vertrouwde Concordiastraat werd het nieuwe jaar ingeluid met een heus vreugdevuur, ongeveer 10 meter van m'n huis, maar de wind stond gelukkig de goede kant op. Op bovenstaande foto zie je hoe het vuur weerkaatste in de ramen van de buren. Oudjaarsdag heb ik weinig spectaculairs gedaan. Wat oliebollen en appelflappen gebakken, 's avonds Youp, Koefnoen & de Lama's gekeken.

Twee dagen eerder ben ik naar het OKT (Olympisch Kwalificatie Toernooi) in Thialf geweest, waar de Nederlandse schaatstop moest pieken om naar Turijn te mogen. Dat deden ze, zonder meer. Heel indrukwekkend was de rit van Carl Verheijen die lange tijd onder het wereldrecord reed op de tien kilometer. En verder: de ongenaakbare Jan Bos, de explosieve Erben Wennemars, de onbevangen Sven Kramer, de talentvolle Annette Gerritsen en natuurlijk ijskoningin Marianne Timmer. Goeie sfeer, Thialf zat zo goed als vol, alle bezoekers werden getrakteerd op een mooie muts met het logo van de sponsor. Achter mij stond de Mark Tuitert-fanclub, compleet met Tuitert-sjaal, -trui en -beer. Het was een select gezelschap, de voltallige supportersvereniging telt 275 leden. Met vuur in de ogen keken zij naar vak G. Daar zaten zij altijd, maar diezelfde sponsor had het vak opgeëist voor de eigen mensen. Sowieso had de Tuitert-fanclub haar dag niet, daar hun idool zich niet wist te kwalificeren...

Ik wist inmiddels wat verliezen was, want een dag eerder deed ik met een team van JS-ers en jonge PvdA-ers mee aan het buurtvoetbaltoernooi in sporthal Beijum. In de categorie 16 tot 23 jaar (uche uche, ik was een jaartje te oud, maar ik voel me nog 23!) voetbalden we vijf tegen vijf tegen jongeren uit de verschillende Groninger buurten. Zelden ben ik zo vaak gepanna't (ook wel: gepoort) en gepasseerd. Het enige voordeel dat we hadden was dat die grapjassen zoveel trucs uithalen, dat ze regelmatig vergeten om de bal ook nog in het netje te schoppen. In dat opzicht waren wij soms wat efficiënter. Lang leve catenaccio! Zodoende wisten we hier en daar de schade beperkt te houden en werd er zelfs twee keer gelijk gespeeld en drie keer gescoord. Sowieso was het een leuk toernooi. We waren weliswaar een vreemde eend in de bijt, maar we werden getollereerd, en een aantal tegenstanders kwamen zelfs informeren naar onze politieke bezigheden. En dat iemand van de kant riep dat ik beter in politiek was dan in voetbal, was volledig terecht.

0 reacties:

Een reactie posten

Aanmelden bij Reacties posten [Atom]

<< Homepage