Diep Triest

Wanneer de 'crocodile hunter' dodelijk getroffen wordt door een 'stingray', dan heb ik daar eerlijk gezegd vrede mee. Hij nam een gecalculeerd risico en dan gaat het soms mis. Ik was echter wel in mijn wiek geschoten door het overlijden van Paul Hunter: 27 jaar, groots snookerspeler, maagkanker. Hunter werd prof op zijn twintigste en won drie keer de Masters, een van de meest prestigieuze toernooien in het circuit. Zijn bijnaam: de David Beckham van het groene laken.

Niet dat ik een hele trouwe snookerkijker ben, ik beperk met tot de periodes waarin de BBC helemaal los gaat en alles in het teken lijkt te staan van het groene laken. Dan laten ze zelfs onderzoek verrichten naar het gedrag van de ballen op bepaalde types laken. De enige Nederlandse bijdrage aan die toernooien is Jan Verhaas, top-snookerscheidsreferee.

Snooker heeft de naam saai en stijf te zijn. Maar het zijn juist karakters als Paul Hunter, Ronnie O´Sullivan, Matthew Stevens en Jimmy White die de sport boeiend maken. Ze hebben allemaal hun eigen temperament, speelsnelheid, zwakke punten en geschiedenis. De dood van Paul Hunter zal inslaan als een bom in het kleine snookerwereldje.

Diep triest.