Een boek!

Geluk zit in kleine dingen. Zoals het lezen van een boek. Op m'n stoel, in het zonnetje, kat op schoot. Heerlijk. Alleen had ik de afgelopen drie maanden eigenlijk niet de rust om te gaan zitten lezen. Als ik met een boek op schoot zit, terwijl in m'n achterhoofd alle dingen die ik nog moet doen voorbij schieten, dan hou ik het maar een paar bladzijden uit. Des te merkwaardiger is het dat ik een voorliefde heb voor dikke boeken. let wel: bij het kopen. Het is toch een prachtig gezicht, zo'n vuistdik meesterwerk in je boekenkast. Maar als het op lezen aankomt, zinkt de moed al snel in de schoenen. Dan dreigt het al snel nóg een taak op de onuitputtelijke to-do-list te worden. En dat moet je niet hebben, want lezen doe je in de regel om te ontspannen.

Daarom had ik gisteren gewoon maar ingepland als dag om te lezen. Verder niet zoveel, alleen maar lezen. Ik had een verse stapel boeken tot mijn beschikking, omdat een gulle gever met een stapeltje boekenbonnen had toegestopt. Dus op naar de boekhandel. Ik kon het niet laten, heb A.F.Th.'s Het Schervengericht (1050 pag) gekocht. Ik heb zo ongeveer alles van 'm gelezen. Ben erg benieuwd. Verder kocht ik Wim Kayzer's 'De Waarnemer' over een arts die het Noorden verruilt voor het leven op een verlaten hoeve tussen de bergen in het Zuiden. Maar uit nieuwsgierigheid las ik gisteren mijn derde aanwinst: Norwegian Wood door Haruki Murakami. Tim Krabbé kon laatst alleen maar in superlatieven praten toen hij het over de werken van Murakami had. Ik vond het een prachtig boek. Opvallende stijl, niet te pretentieus, maar ook weer niet te licht verteerbaar. Een soort Japanse Arnon Grunberg, al is dat een wat loze vergelijking. In elk geval zal ik snel weer wat van 'm lezen, al was het alleen al om er niet weer drie maanden overheen te laten gaan.