Verleden tijd

Stress is een rekbaar begrip, en normaliter heb ik er eigenlijk geen last van, maar de afgelopen week puilde de 'to-do'-lijst wel een beetje uit. Het probleem was dat alle druktepieken (vast geen goed woord) zich concentreerden in die week.

In de eerste plaats moest de Lava, het landelijke blad van de Jonge Socialisten, naar de vormgever. Als hoofdredacteur ben ik daarvoor natuurlijk verantwoordelijk. Het punt is: zo'n blad maak je niet alleen. Uitgaande van 20 artikelen betekent het dat de kans groot is dat mensen hun deadline missen. En hoe meer mensen hun deadline missen, des te korter is mijn tijd om alles op tijd aan de vormgever aan te leveren. Want je moet de stukken toch even redigeren, koppen en inleidingen verzinnen, dat soort dingen. En als mensen besluiten helemaal niets aan te leveren, dan moet je ervoor zorgen dat er nog snel wat geschreven wordt. Vaak komt het erop neer dat je dan zelf nog maar even iets schrijft. Nou, het kostte wat kunst en vliegwerk maar uiteindelijk was er maandag weer een nummer af. Dus kon ik me richten op het volgende project.

Wat betreft de Provinciale Staten stond er op woensdag een gezamelijke vergadering van de Noordelijke Staten op de agenda en donderdag een fractievergadering. Tijdens de Noordelijke Staten vergaderden de statenleden van Fryslân, Drenthe en Groningen over de Strategische Agenda Noord Nederland. De drie provincies werken samen in het Samenwerkingsverband Noord Nederland (SNN) en in die strategische agenda wordt aangegeven waar wij op inzetten als het gaat om de versterking van de ruimtelijk-economische structuur van Noord-Nederland. Aan de hand van dat stuk wordt bijvoorbeeld onderhandeld met het kabinet en met Brussel. Tijdens die gezamenlijke vergaderingen spreek je per partij, dus de PvdA fracties uit de drie provincies wijzen één woordvoerder aan. Als Statenlid is je rol dus beperkt tijdens dit soort bijeenkomsten, omdat de woordvoerder het werk doet. Dat kwam me eerlijk gezegd niet zo slecht uit want ik had die avond een vrij essentieel tentamen:

Theorie van de Geschiedenis I, gegeven door prof. dr. Ankersmit. Hele generaties historici in Groningen hebben het vak (onder welke noemer dan ook) moeten afronden om af te studeren. Bij mij hing er ook wel wat van af want het was mijn laatste tentamen voor het behalen van mijn Bachelor. Ik heb dus een deel van de Noordelijke Staten gebruikt om mijn aantekeningen nog eens grondig te bestuderen. Dat heeft volgens mij wel z'n vruchten afgeworpen want ik heb sterk het gevoel dat ik het vak gehaald heb. Het wachten is nu dus op het definitieve resultaat.
Toen de druk van die ketel was kon ik me richten op het stuk over de Zuiderzeelijn dat we als PvdA-statenfractie op het landelijke PvdA-congres (29 januari) onder de congresgangers gaan verspreiden. Het is een reactie op het rapport van de Commissie Duivesteijn. Het stuk moest op tijd klaargemaakt worden voor publicatie, hetgeen goed gelukt is.

Na deze druktepieken typ ik dit stukje nu in een oase van rust. Heerlijk. Het is als de man die stelselmatig te kleine schoenen koopt: 'ach meneer, weet u wat het is, het voelt zo lekker als ik ze uit mag doen!'

Verhuiskaartje

Ik ga mijn weblog verhuizen. Na een heerlijke tijd bij proleet.com zet ik het hele zaakje over naar daanbultje.nl De mensen die mijn weblog via een newsreader bekijken en up to date willen blijven moeten het adres even veranderen in www.daanbultje.nl/weblog/atom.xml
Voor het overige publiek: het adres wordt www.daanbultje.nl/weblog

Scherpe scholieren

Ieder jaar dreigt het provinciehuis op een vrijdag in januari uit elkaar barsten. Dan vinden tegelijkertijd het Provinciaal Jeugddebat en Onderweg naar het Lagerhuis plaats. Overal waar je komt struikel je over scholieren, begeleiders en medewerkers van de Jeugdraad en de Vara. Echt geweldig om te zien. Sommigen zijn bloedfanatiek bezig met de debat-voorbereiding, anderen zitten relaxed in een hoekje te wachten op wat komen gaat.

Bij 'Onderweg naar het Lagerhuis' strijden debat-teams van middelbare scholen uit de Provincie Groningen met elkaar om een plaats in de volgende ronde, waarin men het op moet nemen tegen de beste teams uit de andere provincies. Afgelopen vrijdag (de 14de) werkte ik voor de 2de keer maar aan het Provinciaal Jeugddebat. Ik zat samen met D66-Statenlid Fleur Gräper tegenover ruim 50 scholieren uit de gehele provincie. Zij hadden die dag in groepen gewerkt aan voorstellen die ze tijdens het debat zouden presenteren. Het uiteindelijke doel was het loskrijgen van toezeggingen van de twee Statenleden. Fleur en ik hadden vooraf al het verzoek gekregen om zo concreet mogelijk in te gaan op de voorstellen van de scholieren en dus geen uitspraken als 'dat nemen we mee'. Nou, dat verzoek was nergens voor nodig want de deelnemers waren bijzonder scherp en eisten bij iedere toezegging een vervolgafspraak om te kunnen controleren of er daadwerkelijk gedaan was wat er was beloofd. Uiteindelijk zouden de 12 beste deelnemers door mogen naar het Nationaal Jeugddebat in de Tweede Kamer.

De thema's die behandeld werden waren: maatschappelijke betrokkenheid, openbaar vervoer, milieu en cultuuraanbod voor jongeren. Er zaten een aantal erg goeie ideeën bij zoals het beter toegankelijk maken van wetgeving voor jongeren. Alle aanwezige scholieren waren het met elkaar eens dat het goed zou zijn wanneer er eenvoudige boekjes/cd roms/websites zouden zijn waar de belangrijkste wet en regelgeving op een goede manier wordt uitgelegd. Bij de discussie over milieu bleek dat er eens wat zou moeten gebeuren aan de vormgeving van vuilnisbakken. Ik heb toegezegd dat ik met dat gegeven aan de slag zal gaan. Wanneer dat verder uitgewerkt is zal dat hier ook zeker gemeld worden. Openbaar vervoer is een lastiger verhaal omdat daar het idee was om meer staanplaatsen in te stellen in bussen op drukke trajecten. Ik ben eerlijk gezegd geen OV-specialist, dus ik zal dit eens met de woordvoerder van mijn fractie bespreken. Bij cultuur was er vooral vraag naar een podium voor jongeren, maar al snel werd duidelijk dat er bij de bestaande podia meer aandacht moet zijn voor een jongere doelgroep. Ik ken mensen die bezig zijn met plannen die prima aansluiten bij die behoefte. Dus wellicht kunnen we daar ook nog iets bereiken.
Wordt dus vervolgd!

Cheers love!

Gelukkig voorjaar alvast! (je moet toch iets verzinnen).

Op oudjaarsdag zat ik met m'n vriendin in het vliegtuig richting Luton airport, nabij London. Wij zouden die dag mijn zusje treffen die al dik 5 maanden in Engeland zit voor een stage. Ze werkt in Sheffield mee aan een documentaire over de gevolgen van mijnsluitingen in Engeland en het Ruhrgebied. Het vieren van oud en nieuw in Londen is erg bijzonder. We stapten rond 22.00 uur in de 'tube', het fantastische metro-systeem, en troffen daar een groot deel van de locals al in verregaande staat van dronkenschap. Niet onbegrijpelijk in een land waar alle pubs al om 23.00 uur sluiten. Dus als je eenmaal gewend bent om door te drinken, dan stop je niet op oudjaarsavond. We stapten uit bij de Westminster Abbey, alwaar het beroemde vuurwerk afgestoken zou worden. Hele massa's hadden zich er inmiddels verzameld, maar het lukte toch om een mooie plek op een brug te vinden. Van daaruit hadden we prima zicht op de vuurpijlen en 100.000 klappers. Toen de klok 12 sloeg, hoorde je 'gelukkig nieuwjaar' in 35 talen. Na een tijdje kwam de massa weer in beweging en vormden zich verschillende stromen voetgangers door de stad. Het was onduidelijk waar iedereen naartoe ging. De meeste clubs hadden besloten feesten en de meeste kroegen waren dicht. Maar dat maakte niet uit. Iedereen leek het naar z'n zin te hebben terwijl men het nieuwe jaar bijna letterlijk binnen wandelde. Na een paar uur propten we onzelf in de inmiddels overvolle metro die ons knarsend en piepend naar ons hotel zou brengen.

Waar je in Engeland ook niet omheen kon was de massale geldinzameling voor de slachtoffers van de zeebeving in Azië. Op dat moment waren nog 4000 britten vermist en waren 41 doden te betreuren. De tabloids openden met het verhaal van een jongen die de ramp overleefd had, maar vervolgens uit het ziekenhuis ontvoerd werd door een criminele bende. Daarnaast werd gesuggereerd dat het dodental door de Britse regering stelselmatig laag gehouden was om premier Blair buiten schot te houden. Een ander Hot Issue was de strijd tussen Tony Blair en Gordon Brown, zijn ´chancellor´ vergelijkbaar met de minister van financièn. Het opvallende is dat beide heren lid zijn van dezelfde partij en ook tot hetzelfde kabinet behoren, maar elkaar toch via hun eigen woordvoerders bestoken. Brown zou een perconferentie geven, de premier kreeg daar lucht van en vervroegde zijn eigen persconferentie naar hetzelfde tijdstip. Het is te vergelijken met de kroonprinskwestie van Ruud Lubbers en Elco Brinkman. Brown is de gedoodverfde opvolger van Tony Blair, maar het botert al een tijdje niet meer tussen de twee. Het toont in elk geval aan dat het streven naar een Nederland met 2 á 3 politieke stromingen niet per definitie een strijd tussen grote blokken tot gevolg zal hebben. Hoe groter je wordt, des te groter de facties binnen eigen gelederen. En wat is dan de uiteindelijke winst? Die valt in de praktijk nogal tegen lijkt me.

Hoe dan ook: het was goed toeven in het land waar de vrouwen voor een groot deel atomic kitten-klonen lijken te zijn, waar de thee net zo zwart gedronken wordt als een gemiddelde kop koffie en waar de mensen vriendelijk 'alright love' en 'cheers!' zeggen.