Beroepsdeformatie

Ik volg dit semester een onderzoekscollege onder de titel: 'Teloorgang en versterking van een nationale identiteit bij de drooglegging van de Zuiderzee.' Het college behandelt onder andere het gevoel van nationale trots bij de bouw van de Afsluitdijk, maar ook naar de manier waarop de nieuwe polders zijn ingericht en hoe er bevolkingsgroepen bij elkaar zijn gezet als een soort experiment. Ik vind het een boeiend college, maar het maakt wel één ding duidelijk: ik heb last van beroepsdeformatie. Het woord Zuiderzee is door mij niet uit te spreken zonder de toevoeging 'lijn'. Inmiddels heb ik me al 4 keer versproken. Het is ook niet zo gek, want hoe vaak gebruik je in het dagelijks leven het woord Zuiderzee? En de Zuiderzeelijn is natuurlijk ontzettend actueel. Maar irritant is het wel.

Verder gaat het wel goed met m'n studie. Ik heb mijn Bachelor net gehaald, de kroon op de eerste drie studiejaren. Nu nog een jaar aan de bak om ook de Masterfase af te ronden. Gelukkig is het Statenwerk goed te combineren met een studie. Menig familielid heeft met op het hart gedrukt dat ik wel mijn studie af moest maken. Dit is het best verwoord door mijn 'surogaat'-opa Piet Tijsen, PvdA-raadslid te Schiedam: 'Jongen, je kan veel energie in je partij steken, maar als je er eenmaal uit ligt, bekommert niemand zich om het feit dat je je studie nooit hebt afgemaakt.'
Daar zit geen woord frans bij!

Adder onder de broeikas

Enkele weken geleden kwam staatssecretaris Van Geel met het verontrustende bericht dat het broeikaseffect toch wel een serieus probleem was. Van Geel zal niet de geschiedenis in gaan als de man die strijdend ten onder is gegaan om het milieu te redden, dus als hij met zo´n mededeling komt, dan zal er wel iets aan de hand zijn. Op zich was het al een tijdje duidelijk dat er iets moet gebeuren aan de uitstoot van CO2 e.d., niet voor niets is medio jaren ´90 het Kyoto verdrag in gang gezet. Geen dag te vroeg, want het heeft tot 2005 geduurd voordat het eindelijk in werking getreden is. Maar goed, de urgentie is zelfs tot dit kabinet doorgedrongen, geweldig nieuws natuurlijk.

Maar er zat (helaas) iets meer achter de openbaring van Van Geel, getuige zijn pleidooi deze week om de kerncentrale in Borssele open te houden. Kernenergie is immers ´milieuvriendelijker´ en we hebben eigenlijk geen alternatieve energiebronnen voorhanden, zo luidt de redenering. Het is natuurlijk te makkelijk om te zeggen dat Van Geel onderdeel uitmaakt van het kabinet dat de energiepremieregeling heeft afgeschaft, waarmee mensen gestimuleerd werden om bijvoorbeeld zonnepanelen aan te schaffen. Maar als het de staatssecretaris menens is, dan kijkt hij verder dan de kerncentrale. De term ´duurzame energie´ betekent immers dat de bron ook op lange termijn het milieu zo min mogelijk mag belasten. En zo lang we geen oplossing gevonden hebben voor kernafval, voldoet een kerncentrale niet aan die eis.

Ik hou het erop dat Van Geel de urgentie van het broeikaseffect heeft willen gebruiken om Borssele open te houden. Als een staatssecretaris van milieu zich voor dergelijke zaken laat lenen, dan heeft hij zijn geloofwaardigheid definitief verloren.

Verslag van het debat over de oude rioolpersleiding Groningen-Delfzijl
(ook verschenen op www.pvdagroningen.nl)

In een extra vergadering sprak de Statencommissie Landschap, Water en Milieu op woensdag 9 februari over de oude rioolpersleiding tussen Groningen en Delfzijl. De directe aanleiding was een reeks artikelen in het Dagblad van het Noorden waarin gesteld werd dat de leiding milieutechnisch een ‘tikkende tijdbom’ was. Enkele schadelijke stoffen in de buis zouden volgens het bericht in de bodem kunnen lekken. Bij omwonenden van de pijpleiding had de berichtgeving voor onrust gezorgd. Daarom was het van belang dat er zorgvuldig gekeken zou worden naar de situatie en de eventueel aanwezige risico´s.

Ik voerde namens de PvdA-fractie het woord en daarbij de volgende insteek:

1. De omwonenden van de pijpleiding moeten op korte termijn geïnformeerd worden over de feitelijke situatie en het zou goed zijn wanneer daartoe informatie bijeenkomsten georganiseerd worden.
2. Hoe vaak wordt de leiding gecontroleerd. Op welke manier gebeurt dit en moet er niet gekeken worden naar andere vormen van controle?
3. Wat gaat er in de toekomst gebeuren met de pijpleiding? Heeft de eigenaar van de leiding, het waterschap Noorderzijlvest, ook plannen voor de toekomst?

Het debat heeft een aantal toezeggingen van de kant van het College van Gedeputeerde Staten en het Noorderzijlvest opgeleverd. In de eerste plaats werd toegezegd dat alle omwonenden van de oude rioolpersleiding nog deze week per brief zouden worden geïnformeerd over de situatie. Wanneer er meer duidelijkheid is over nadere maatregelen, zullen er een aantal bijeenkomsten belegd worden voor omwonenden.

In de tweede plaats zal een extern bureau in de arm genomen worden om onderzoek te doen naar de leiding en de omliggende bodem. Dit bureau zal adviseren hoe de leiding in de toekomst moet worden gecontroleerd en wat er in de toekomst met de buis zou moeten gebeuren. Het waterschap en de Provincie zullen samenwerken bij het zoeken naar de beste maatregelen.

Er zal op korte termijn (begin maart) een tijdsschema komen waarin duidelijk wordt op welke termijn bepaalde maatregelen en antwoorden te verwachten zijn. De PvdA-statenfractie is tevreden over het debat omdat de direct betrokkenen goed zullen worden geïnformeerd, omdat het onafhankelijke onderzoek de zekerheden over de staat van de pijpleiding zullen vergroten en omdat er een plan zal komen met betrekking tot de toekomst van de leiding.

Persleiding

Er zal morgen (woensdag 9 feb) een extra vergadering van de commissie Landschap, Water en Milieu gehouden worden om het te hebben over de persleiding waar het Dagblad van het Noorden een heel dossier aan heeft gewijd. De publicatiestroom begon zaterdag, wat niet geheel uit de lucht kwam vallen omdat de gedeputeerde al een e-mail over deze zaak had gestuurd op vrijdag. Bij zaken van bodemverontreiniging is het van het allergrootste belang dat je uiterst zorgvuldig te werk gaat. Er is namelijk een onderscheid te maken tussen het eventuele feitelijke risico en het gevoel van omwonenden. Je kan natuurlijk als politicus ´schande!´ gaan roepen, maar daarmee versterk je het gevoel van onveiligheid, zonder dat helder is wat de precieze situatie is. Er moet zowel voorkomen worden dat achteraf gezegd wordt: ´waarom heeft men hier niets aan gedaan´ alswel ´waarom is deze zaak groter gemaakt dan die eigenlijk was´. Morgen is het dus zaak om de situatie goed in kaart te krijgen en vervolgens zullen de omwonenden van de persleiding goed geìnformeerd moeten worden. Mijn bijdrage in de commissievergadering is morgen terug te vinden op deze site.