WK onder de twintig

Afgelopen weekend ben ik met een stel vrienden naar het WK voetbal voor spelers onder de 20 geweest. In Emmen speelde Argentinië tegen Duitsland en Brazilië tegen Zuid-Korea. Allemaal landen die traditie getrouw wel wat kwaliteit op het veld kunnen brengen. Toch jammer dat de Euroborg niet op tijd klaar was. Het toernooi was de ideale gelegenheid geweest om het stadion te testen, maar ook om je stad te promoten. Er zijn veel leuke dingen rondom zo'n evenement te organiseren. Maar goed, in Emmen hadden ze het ook prima voor elkaar. Het stadion zat goed vol, op één vak na dan, dat tijdens Argentinië - Duitsland opvallend leeg bleek. Maar tijdens Brazilië vs. Zuid-Korea kwam uit dat vak juist de meeste herrie omdat er twee busladingen Koreanen waren gaan zitten. Voor de rest was het publiek wel wat gezapig. Alsof men collectief naar de tv zat te kijken.

Maar de FIFA heeft er wel voor gezorgd dat er zo nu en dan beroering was: tijdens het toernooi wordt geëxperimenteerd met een nieuwe regel. Als er gefloten wordt en team A krijgt een vrije trap, dan mogen spelers van team B niet aan de bal komen. Dus je mag de bal niet wegtrappen of teruggooien. Doe je dit wel, dan krijg je de gele kaart. Deze regel druist in tegen het rechtvaardigheidsgevoel. Het komt erop neer dat het onderuit schoppen van iemand gelijk komt te staan met het aanraken van de bal nadat er gefloten is. Dat is zo scheef als de beroemde toren in Pisa. Door die regel heb ik zaterdag 5 totaal onnodige gele kaarten gezien. En het spel gaat er niet sneller door. Natuurlijk waren het de Zuid-Amerikanen die als eerste bedachten dat het een goede manier is om je tegenstanders een oor aan te naaien: de Brazilianen wachtten net zo lang met het nemen van een vrije trap tot een Zuid-Koreaan zo gek was om de bal te halen om zo wat vaart in het spel te krijgen. Het lijkt me sterk dat dit FIFA-experiment als geslaagd zal worden beschouwd.

Zuid-Korea was een maatje te klein voor het zakelijke Brazilië (0-2) ondanks de twaalfde man in vak 8 van waaruit afwisselend ‘Taehan-min'guk’ (Zuid-Korea in het Koreaans) en het geneuriede ‘Alle Menschen werden Brüder’ klonk. Duitsland viel door de mand tegen Argentinië (0-1) waarbij vooral een gevaarlijke spits node gemist werd. Ik heb aantrekkelijk voetbal gezien, veel talentvolle spelers die waarschijnlijk in de toekomst wel ergens bij een topclub opduiken. Mooi werk.

Martinihof

Eergisteren (13 juni) zijn de eerste asielzoekers uit het AZC Martinihof in de stad verhuisd. Dit centrum word namelijk gesloten. Het kwam in het nieuws omdat een medewerker van het COA (Centraal Orgaan opvang asielzoekers), Maartje Keizer, naar buiten heeft gebracht dat de asielzoekers die naar een ander AZC moeten vertrekken alleen een dagkaart of strippenkaart voor het openbaar vervoer krijgen en zich verder maar moeten redden. De bewoners wonen er vaak al jaren en hebben dus in de loop der tijd wel wat spulletjes verzameld. Maar neem dat maar eens mee in de bus. Maartje werd ontslagen vanwege het uit de school klappen, maar daar stopte haar betrokkenheid niet. Samen met onder andere mijn fractiegenote Laura Smit regelde ze busjes waarmee de bewoners van Martinihof al hun spullen kunnen verhuizen. Dit weekend werd het JS-busje uit Amsterdam gehaald en deze zal de komende maand dienst doen als verhuisbus.

Behalve vervoer waren er ook chauffeurs nodig, dus zo zat ik gisteren achter het stuur van het JS-busje. Het was een kort ritje naar het AZC in Haren, maar de start was haperend. Een reporter van Radio Noord hield zijn microfoon bij de motor in het kader van de sfeergeluiden, maar de motor bracht voornamelijk haper en rochelgeluiden voort. 'Hoe symbolisch' dacht ik nog, en bij het terugluisteren van de reportage blijk ik het ook gezegd te hebben. Gelukkig waren er startkabels in de buurt en konden we alsnog op weg.

Het is heel dubbel. De man die ik wegbracht was heel dankbaar voor de hulp, maar tegelijkertijd ook zichtbaar aangeslagen. Hij zei zich te gaan concentreren op zijn opleiding, toch nog een kans om iets af te ronden, maar anderzijds worden AZC's gesloten omdat er steeds meer worden uitgezet. Dus met iedere verhuizing kom je ook dichterbij het moment dat je wellicht het land uit wordt gezet. Het minste wat je als beschaafd land kan doen, is ervoor zorgen dat als je mensen dan verplaatst, dit op een goede en humane manier gebeurt. Als dat een instelling niet lukt, dan moet je soms zelf maar even een handje helpen.

Nieuwe router, nieuwe kansen

De kat had m'n oude router onder water gezet door een vaas om te gooien. Het ding heeft het nog een tijd gedaan maar ik kon niet meer uploaden. Inmiddels staat er een nieuwe router, dus hoog tijd voor een nieuwe post!

De laatste weken stonden eigenlijk in het teken van democratie en jongeren. Wat democratie betreft, over het referendum rondom de EU Grondwet is al heel veel gezegd en geschreven. Ik ben persoonlijk van mening dat dit niet het onderwerp was om een referendum over uit te schrijven. In dat opzicht zijn de voorstanders van de Europese samenwerking er prima in geslaagd om een stok in hun eigen spaken te steken. Maar goed, er kwam meer dan 60% opdagen, 'dus het was een succesvol experiment'. Mooie uitspraak van Wouter Bos: 'voortaan laten we de burger zelf de onderwerpen kiezen.' Eén ding weet ik zeker: Het verdrag tot vaststelling van een Grondwet voor Europa was nooit door de burgers als referendum-item gekozen.

Een andere vorm van democratie zijn de verkiezingen voor de faculteitsraad. Ik ben voorzitter van het Studentenforum Letteren (SFL). Een organisatie die alle letterenstudenten wil vertegenwoordigen op de verschillende bestuursniveau's binnen de faculteit. Dit jaar hadden we voor het eerst concurrentie te duchten van andere partijen bij de f-raadsverkiezingen. Het mooie was dat de nieuwkomers dezelfde tactiek hanteerden als de nieuwe partijen in de Tweede Kamer. Studentenforum Letteren stond voor achterkamers, oude politiek, kloof met de kiezer. Als je een nieuwe partij bent, dan heb je nog niets kunnen bewijzen, dus kan je blaten wat je wil, je kan van alles beloven, de afrekening komt later wel. Dus hoe ga je daar mee om? Een aantal dappere geesten binnen het SFL stelden voor de tegenstanders op basis van inhoud te verslaan. Onbegonnen werk natuurlijk: de facultaire politiek is vrij technisch, het gaat vrij langzaam en bovenal: als studentengeleding heb je geen enkele vorm van macht. Dus je kan nog zoveel beloven, het valt eigenlijk niet af te dwingen. Dus wat je het beste kan doen is ervoor zorgen dat je je huiswerk hebt gemaakt en het faculteitsbestuur op die manier scherp houdt. Maar goed, zet dat maar eens om in een bruisende campagne. Uiteindelijk hebben de kandidaten voor de f-raad het bijzonder goed gedaan: 5 van de 9 zetels, nog altijd goed voor een meerderheid. De andere twee partijen delen de rest precies door de helft.

Wat jongeren betreft ben ik betrokken bij een tweetal projecten. De Provinciale Staten willen meer in contact komen met jongeren, willen gaan uitleggen wat de provincie zoal doet en voor jongeren kan betekenen. Dus daar worden nu presentaties en projecten voor bedacht. Het is niet eenvoudig om het werk van de provincie concreet te maken, maar we komen nu toch al wel een heel eind. Het is vooral van belang om aan de hand van voorbeelden te laten zien waar de provincie zoal bij betrokken is. Daarnaast ben ik binnen begonnen om bij PvdA afdelingen in de provincie te inventariseren hoe we jongeren actief kunnen krijgen. Want vooral in de provinciale afdelingen begint de vergrijzing hard toe te slaan. Ook hiervoor geldt: zo concreet mogelijk. Wát zou je als afdeling willen organiseren voor jongeren, wat heb je daar voor nodig en wanneer gaan we het uitvoeren. Ik denk dat daar goede dingen uit kunnen komen. Het is gewoon zaak om er even wat druk achter te zetten. Zodra dit vruchten af gaat werpen dan komt dat op deze log wel weer ter sprake.